Jan Muës Trio

MonCafé Hasselt
February 22, 2015

review & pictures: Freddie

Support your local flügelhorn player met die gedachte trok ik zondag richting MonCafé te Hasselt want mijn stadsgenoot Jan Muës zou daar op de zondagavond jazzsessie present tekenen. Enkele maanden geleden kwam ik toevallig op een nachtelijke uitstap terecht in het MonCafé te Hasselt. De muziekkeuze die de barman daar liet horen was mijn ding, goed en welbedacht en zo is dit een vaste plek aan het worden als ik deze Limburgse hoofdstad een bezoek breng. Ik kwam toen ook tot de vaststelling dat op de laatste zondag van de maand er een ‘live jazz’ avond werd geprogrammeerd en met Jan Muës aan de bak zag ik de kans schoon om me naar ginds te begeven.

Als je heden ten dagen jazz uitspreekt in Limburg kom je haast onvermijdelijk terecht bij Arne Van Coillie. Deze toetsenman en wederhelft van Kim Versteynen is de drijvende kracht achter verschillende jazzavonden die deze provincie rijk is. Vanavond had hij dus het ‘Jan Muës Trio’ op de affiche laten zetten en buiten Jan Muës op de bugel bestond het trio ook uit hemzelf en Flor Van Leugenhaeghe op de contrabas. Dit etablissement heeft nu niet bepaald de ruimte van een concertzaal dus was ik goed op tijd om vooraan aan ‘den toog’ te kunnen postvatten. Veelal is dit een goed plekje en uit ervaring weet ik ook dat jazzconcerten op een dergelijke locatie wel intiem zijn maar qua belichting veel te wensen overlaat.

Het programma bestaat uit 2 sets van om en bij het uur met daartussen toch een tamelijk lange pauze van een uur maar de ‘Mon’ moet natuurlijk ook iets kunnen verdienen. Nog even één van de ventielen van het juiste smeersel voorzien en de avond kon beginnen. Wie ‘Janneke’ Muës kent weet ook dat tijdens een concert de humor niet veraf is en dat kon de aanwezige ‘Wendy’ aan de lijve ondervinden toen de vertederende versie van Paul Desmond zijn ‘Wendy’ werd vertolkt. Een avond met ‘cool jazz’ dat zagen de meesten wel zitten al zijn er uiteraard ook diegenen die maar juist een glas komen drinken en niet eens beseffen dat daar muzikanten aan het werk zijn.

Buiten standards als Cole Porter’s zijn ‘ I Love You’ of als afsluiter van de eerste set de million seller ‘Desafinado’ van Antonio Carlos Jobim werd er uiteraard ook tijd besteed aan eigen werk van Jan zelf zoals ‘Trio Baskul’ maar het verhaal als bindtekst denk ik niet dat door de ‘hasselleirs’ werd gesnapt. Kenmerkend bij jazz is dat iedere muzikant in een nummer zijn complexe akkoorden in een eigen improvisatie kan brengen en dus staan Flor Van Leugenhaeghe en Arne Van Coillie met regelmaat in de spotlights.
Tijdens de pauze een gezellige babbel met Jan en Flor vergezeld van een Westmalle Tripel en een Duvel en zo gaat een uurtje toch al vlug voorbij. Opmerkelijk is ook dat voor aanvang van het tweede gedeelte er gewoon een ander publiek komt opdagen, en gelukkig ook dat publiek met de juiste appreciatie voor jazz.

Simultaan met set 1 komt bij de tweede ook een mix van standards en eigen werk aan bod zoals Tommy Dorsey zijn ‘I’m Getting Sentimental Over You’ uit 1935 of Jan Muës zijn waardering voor collega altsaxofonist Peter Vandendriessche met het zelf gecomponeerde ‘Peter’s Egg’ al wordt de humor van Jan zijn woordenspeling nog steeds niet gesnapt. Met ‘Funk in Deep Freeze’ van Hank Mobley en Gerswhin zijn populaire ‘’S Wonderful’ zitten we ook meteen aan het einde van deze jazzavond in het MonCafé en zo is het nu terug de beurt aan de barman met zijn sublieme muziekkeuze. De volgende editie valt op zondag 29 maart met stomende de balkanjazz van Uzivati.